Onze overheid is verantwoordelijk voor het geluk en het welzijn van de burger in zijn totaliteit en moet zorgen voor een evenwicht tussen genoeg vrijheid en eerlijke, doordachte regels en wetten, ook voor wandelaars met hond(en).
Goed en slecht
Perfectie bestaat niet in de natuur.
Geen enkel mens of hond is perfect en daarom mag perfectie geen voorwaarde zijn of worden om bepaalde vrijheden toe te staan.
Ook is er de dualiteit in menselijk gedrag (dualiteit).
Goed en slecht is er altijd geweest en het is positief om te streven naar meer goed gedrag en goedheid maar slechte mensen, slechte krachten zullen er spijtig genoeg altijd zijn en nooit volledig verdwijnen.
In elke groep doen de meeste mensen het goed maar altijd zal er wel een minderheid zijn die het slecht doet en voor overlast zorgt. Zo ook in de groep van wandelende hondenbaasjes.
Het is dan ook aan de overheid om deze onverantwoorde mensen op te sporen en te beteugelen en NIET om gemakkelijkshalve alle baasjes en honden over dezelfde kam te scheren door een bijna algemene aanlijnplicht in te voeren, waardoor noodzakelijke hondse vrijheid onnodig ingeperkt wordt.
Het huidige “honden aan de fysieke lijn”-beleid heeft daardoor ook geen draagvlak bij verantwoorde hondenbaasjes en zorgt onvermijdelijk voor algemene burgerlijke ongehoorzaamheid.
Hondenzones
Ook het principe van de huidige hondenzones is slechts een druppel op een hete plaat wegens ongeschikt en meestal zonder wandelmogelijkheid. hondenzones.
De allereerste vraag, vereiste en noodzakelijkheid is trouwens wandelvrijheid, volgens de regels van verantwoord(elijk) los, wat in bijna geen enkele hondenzone mogelijk is.
Overleg
Overleg tussen alle partijen is daardoor absoluut noodzakelijk en essentieel maar op dit ogenblik helaas onbestaande.
Het “vanuit een ivoren toren” gevoerde en klakkeloos van ANB overgenomen beleid houdt nauwelijks rekening met de fundamentele wandelbehoeften van de hond, namelijk vrijheid van snuffelen, handelen en voortbewegen, maar natuurlijk steeds onder de voorwaarden van verantwoord(elijk) los.
...
Het beleid
We leven in een democratie waar de lokale, Vlaamse en nationale overheid verkozen worden via verkiezingen.
In theorie kiezen wij onze vertegenwoordigers, maar in de praktijk gebeurt dat echter helemaal niet. Wij kiezen voor mensen en partijen, maar hebben geen controle over het feit of deze mensen en partijen in de regering of het gemeentebestuur zullen zetelen, of in de oppositie zullen zitten. Dat wordt allemaal na de verkiezingen in overleg tussen de verschillende partijen bedisseld in de regeringsvorming en de vorming van de gemeenteraad.
Wij moeten m.a.w. maar hopen dat de voor ons belangrijke posten, zoals de minister van dierenwelzijn, minister van openbare ruimte en schepen voor dierenwelzijn, kennis hebben van honden en van de wandelbehoeften van de hond in het bijzonder.
De huidige minister van dierenwelzijn, begin 2024, heeft dit in ieder geval niet! Niettegenstaande enkele interpellaties in de Vlaamse regering met de vraag om met verantwoord(elijk) los rond de tafel te zitten, is er nog steeds geen overleg geweest en blijft hij halsstarrig vasthouden aan de ontoereikende, ongeschikte, vaak onnodige en omheinde hondenzones, terwijl het aan de kust bewezen is dat niet omheinde zones toegankelijk voor alle recreanten heel goed mogelijk zijn, mits hantering van het principe verantwoord(elijk) los.
In wezen moeten deze verkozenen zorgen voor het geluk van de bevolking.
Honden zijn een volwaardig onderdeel van het gezin, dus moet er ook gezorgd worden voor het geluk van de hond tijdens de wandeling.
Regels en wetten zijn noodzakelijk voor de veiligheid en om chaos te voorkomen maar er moet steeds een evenwicht zijn tussen vrijheid en verplichting.
Consensus
De regels moeten eerlijk en goed zijn, want te veel en slechte regels en te weinig vrijheid zal geen draagvlak vinden en zal niet gevolgd worden met burgerlijke ongehoorzaamheid tot gevolg.
Het is daarom beter om eerlijke regels uit te vaardigen en eerst met alle partijen te overleggen en tot een consensus te komen i.p.v. steeds meer vrijheidsbeperkende maatregelen voor wandelende baasjes met honden op te leggen die totaal geen draagvlak hebben en waarbij ook de voorgestelde alternatieven in de vorm van omheinde hondenzones absoluut geen vervanging kunnen zijn voor de gevraagde wandelvrijheid op rustige paden.
In wetgeving en bij het maken van wetten is het, niet alleen noodzakelijk een evenwicht tussen verplichting en vrijheid te vinden, maar ook belangrijk om te beseffen en te aanvaarden dat geen enkele vrijheid voor “iedereen” kan toegestaan worden wegens de dualiteit in de mens, die ervoor zorgt dat er altijd en overal, in elke groep, enkele mensen zijn die voor overlast zorgen. In geen enkele bevolkingsgroep zal “iedereen” goed gedrag vertonen en er zal altijd een minderheid vervelend en slecht gedrag vertonen.
Als een overheid de norm “iedereen moet het goed doen” gebruikt om een bepaalde vorm van vrijheid toe te staan, dan moet je heel de maatschappij op slot doen.
Het is natuurlijk lovenswaardig om de “goede” groep nog te vergroten en de “slechte” groep te verkleinen en daar willen wij natuurlijk graag bij helpen!
De “goede” groep is hier verantwoord(elijk) los omdat verantwoord(elijk) los de toepassing is van de algemene gedragsregels tijdens het wandelen met de hond.
De “slechte” groep doet aan onverantwoord los, waarbij de hond niet aan de mentale lijn is en bijgevolg voor onveilige situaties zorgt en geen respect heeft voor andere recreanten, natuur en eigendom en bijgevolg overlast veroorzaakt.
Naast aanvaarden dat er altijd en overal wel een aantal vervelende, voor overlast zorgende hondenbaasjes zijn, is het ook belangrijk om het principe “onschuldig tot de schuld bewezen is” toe te passen op het wandelen met de hond. Is er geen overlast, dan worden het baasje en de hond die verantwoord(elijk) los wandelen als onschuldig beschouwd. Pas als er overlast is, kan en mag er sprake zijn van waarschuwingen en mogelijke boetes. Onschuldig = geen boete!
In alle landen waar de hond als gezinshond leeft, laten baasjes de hond los op een rustig pad omdat het de logica zelve is dat honden wat vrijheid van beweging en snuffelen krijgen (waarom is verantwoord(elijk) los belangrijk).
Je moet geen hondenkenner zijn om te beseffen dat honden dit nodig hebben.
Het is algemeen gekend en aanvaard dat honden specifieke wandelnoden hebben. Overlast wordt veroorzaakt door de minderheid van onverantwoorde baasjes van wie de hond onverantwoord los loopt.
Ook de overheid en de ANB beseffen dat honden vrijheid nodig hebben, maar dat betekent niet zomaar wat doelloos rondrennen en spelen op een klein omheind stukje gras of bos, maar wel wandelvrijheid tijdens een gevarieerde en gestructureerde wandeling met het baasje, het gezin of met vrienden.