De kernwoorden zijn veiligheid, vrijheid en verplichting en het belangrijkste woord is overlast. Veilig wandelen met vrijheid zonder overlast.
Een goed beleid moet daar een evenwicht in vinden. Op een veilige manier wandelen, maar toch met genoeg vrijheid voor de hond. De mens wandelt als mens en de hond wandelt als hond met de intentie en overtuiging om “iedereen en alles met rust te laten.” En dit is verantwoord(elijk) los in zijn puurste vorm.
Een slecht beleid wordt gevoerd vanuit een ivoren toren zonder voeling met wat baasjes en honden echt nodig hebben, houdt geen rekening met de werkelijkheid, past de letter van de wet toe en bestempelt elke hond die zonder fysieke lijn wandelt als “ongecontroleerd loslopende hond die dwars door bos en natuur loopt en iedereen lastig valt.” Dat is niet alleen een grote misvatting, maar ook een grote leugen. De noodzakelijke vrijheid wordt gegeven via te kleine, ongeschikte hondenzones waar je niet of nauwelijks in kan wandelen. Het resultaat, dat bij een gehandhaafd beleid zal blijven bestaan is, dat ieder rechtgeaard, verantwoord baasje, ondanks onterechte boetes, de wet zal blijven overtreden uit noodzaak om de basis wandelbehoeften van de hond te vervullen.
Een goed beleid daarentegen aanvaardt en erkent dat er goed en slecht bestaat. Een minderheid veroorzaakt overlast en wandelt onverantwoord los. Een meerderheid wandelt verantwoord(elijk) los. De meeste Vlamingen zijn intelligente mensen die best wel weten of hond(en) steeds aan de fysieke lijn (uiteraard met voldoende lengte) of ook aan de mentale lijn kan/kunnen tijdens het wandelen.
Daardoor vragen wij ook niet om grotere hondenzones waar de honden overal los mogen lopen en niet op de paden moeten blijven. Hondenzones kunnen een aanvulling zijn, maar zijn niet de essentie. De essentie is de mentale lijn aanvaarden als in “hond onder controle” en daardoor voldoen aan de aanlijnplicht: een tolerant beleid voor verantwoord(elijk) los buiten de bebouwde kom op een rustig pad.
Aangezien verantwoord(elijk) los betekent op de paden en aan de rand van de paden, kan het overal toegepast worden op elk pad buiten de bebouwde kom. Zones waar alle honden fysiek aangelijnd moeten zijn, worden buiten de bebouwde kom beperkt tot echt drukke plaatsen, broedgebied en begrazingszones.
Honden-verboden-zones zijn zelden nodig. Tenslotte kan er met de hedendaagse technologie ook een app ontwikkeld worden met informatie over de wandelrichtlijnen.
Heel nuttig en handig, want je kan in één oogopslag zien waar je bent en wat mag en niet mag.
Bv. groen betekent dat verantwoord(elijk) los is toegelaten.
Oranje betekent alle honden aan de fysieke lijn.
Rood is honden verboden.
Praktisch wordt dan overal de bebouwde kom oranje met ook in de grote agglomeraties groene stroken en zones.
Wegen met gemotoriseerd openbaar verkeer worden oranje en onverharde wegen buiten de bebouwde kom worden groen op enkele uitzonderingen na.
Broedgebied en begrazingszones worden oranje.
...
Ieder verantwoord hondenbaasje dat tijd, energie en moeite steekt in opvoeding en training kent de behoefte aan vrijheid van zijn/haar hond en zal hem dan ook deze noodzakelijke vrijheid geven.
Tijdens het wandelen zal dit baasje dan ook zijn/haar hond op het eerste rustige paadje de hond los maken en verantwoord(elijk) los beginnen wandelen.
Dit – verantwoord(elijk) los wandelen – gebeurt elke dag op duizenden plaatsen in Vlaanderen, in België en in elk land waar de hond als gezinslid leeft.
Er zal altijd een minderheid van baasjes zijn die onverantwoord los wandelen. Deze overlast wordt heel vaak extreem in beeld gebracht om een aanlijnplicht te verantwoorden.
Een goed beleidgaat echter op zoek naar de veroorzakers van echte overlast en waarschuwt of beboet die waardoor de overlast vermindert.
Een slecht beleid doet enkel aan symptoombestrijding en kijkt niet naar de oorzaak van het probleem.
Het probleem is niet de hond, maar de slechte of onvoldoende begeleiding, opvoeding en training van de hond. Een betere sensibilisering, begeleiding en scholing met een degelijk lesprogramma (“hoe wandel ik veilig en verantwoord”), eventueel gekoppeld aan een noodzakelijk wandelattest of -vergunning, zou veel beter werken dan dreigen met zware boetes zonder onderscheid voor verantwoord(elijk) of onverantwoord los.
Een goed beleiderkent de controle over de hond, erkent een bestaande mentale lijn als “aangelijnd” en beschouwt verantwoord(elijk) los dus als wettig.
Wij vragen een tolerant beleid voor hondenbaasjes die de algemene regels rond veiligheid, respect en het vermijden en voorkomen van overlast stipt toepassen of dus verantwoord(elijk) los wandelen. En een streng en repressief beleid voor hondenbaasjes die deze algemene regels aan hun laars lappen of dus onverantwoord los wandelen.
Overal ter wereld, waar de hond een plaats in het gezin heeft gekregen, weten de baasjes wat de hond nodig heeft tijdens de wandeling en dat is meewandelen als hond, zijn wandelbehoeften vervullen, snuffelvrijheid krijgen en de vrijheid om de snelheid van voortbewegen zelf te bepalen.
Daarom zal op elk rustig pad overal ter wereld de hond van de fysieke lijn gaan om deze behoeften te vervullen.
Een slecht beleid is alle “loslopende honden” over dezelfde kam blijven scheren en verder vasthouden aan de huidige slechte norm van omheinde, ongeschikte hondenzones zonder wandelmogelijkheid. Een goed hondenbeleid aanvaardt verantwoord(elijk) los, ziet de huidige zones slechts als noodzakelijk in steden en grote agglomeraties en past het principe van verantwoord(elijk) los toe op het platteland, buiten de bebouwde kom, op wegen zonder openbaar gemotoriseerd verkeer. Simpel en eenvoudig.
En een streng toezicht met gerichte controles op onverantwoord los horen hier ook bij. Eventueel kan er geopteerd worden voor de invoering van een brevet of vergunning om te wandelen zonder fysieke lijn. De overheid kan dan zelf de norm bepalen.
De plaatsen waar iedereen de hond aan de fysieke lijn moet houden, worden duidelijk aangegeven via borden, maar worden beperkt tot gekende drukke plaatsen en begrazingszones en broedgebied.
Verantwoord(elijk) los heeft geen nadelen en is het evenwicht tussen vrijheid, veiligheid en verplichting.
Wij vragen een tolerant beleid aan de lokale, Vlaamse en Nationale overheid, omdat de hond ofwel aan de fysieke lijn ofwel aan de mentale lijn meewandelt en daardoor voldoet aan de aanlijnplicht. Bovendien wordt voldaan aan de algemene gedragsregels rond veiligheid, respect en het vermijden van overlast door de regels van het wandelcharter te volgen. Wij vragen het handhaven of terug invoeren van een tolerant beleid en voor een toekomstig beleid een betere begeleiding en scholing van baasjes en honden om de overlast te verminderen. Hondenzones zijn buiten de bebouwde kom slechts nuttig als wandelen mogelijk is. In de praktijk moeten deze zones dan ook enkele tientallen hectare groot zijn. Met verantwoord(elijk) los zijn deze zones buiten de bebouwde kom zelfs overbodig.