De mens krijgt van de overheid het principe van onschuld en vrijheid van handelen, tenzij de schuld bewezen is.
Nochtans bewijzen de misdaadcijfers dat er heel wat geweldpleging bestaat.
Gelukkig en terecht worden niet alle mensen over dezelfde kam geschoren en wordt er rekening gehouden met het werkelijke gedrag van het individu.
Een recreant stapt het openbaar leven in als wandelaar met of zonder hond, jogger, fietser (gewone fietser, mountainbiker, wielertoerist), ruiter, …
Ieder van deze mensen, behalve de wandelaar met hond, krijgt het principe van onschuld, wordt als betrouwbaar beschouwd en wordt verwacht de algemene gedragsregels te volgen. Ze mogen hun snelheid van voortbewegen zelf bepalen. Een wandelaar, jogger, fietser mag traag of snel wandelen, lopen of rijden. Pas als ze iets verkeerd doen worden ze terecht gewezen, gewaarschuwd en eventueel gesanctioneerd.
Maar als je als wandelaar met hond het openbare leven instapt dan geldt dit principe van onschuld niet! Alle honden worden onterecht over dezelfde kam geschoren en worden automatisch als schuldig aanzien.
De hond krijgt de stempel “onbetrouwbaar en onvoorspelbaar” en moet dan om veiligheidsredenen aan de fysieke lijn, soms zelfs aan de korte lijn, waardoor de bewegingsvrijheid en snelheid van voortbewegen onnodig beperkt wordt.
Laten we even kijken of dit rechtvaardig is of niet.
Lees meer in onbetrouwbaar, oncontroleerbaar, veiligheid.